Γράφει ο Κατσέας Χρήστος

Η παγκόσμια κρίση του προσφυγικού, η απελπισία των ανθρώπων που προσπαθούν να ξεφύγουν των συγκρούσεων και της βίας στη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν αποδείχθηκε τελικά, μεγαλύτερη από τους κινδύνους το να διασχίζουν τη Μεσόγειο με μια βάρκα και να κινδυνεύουν να πνιγούν.

Το χαοτικό μαζικό κίνημα των ανθρώπων (προσφύγων) που ακολούθησε άφησε 4.000 νεκρούς στη θάλασσα, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 250 τον Ιανουάριο. Εν τω μεταξύ Ίδει ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχουν περάσει στην Ευρώπη. Σχεδόν 135.000 μετανάστες και πρόσφυγες έχουν ήδη φθάσει φέτος στην Ελλάδα και στην Ιταλία διά θαλάσσης, ενώ 418 έχουν χάσει τη ζωή τους κατά τον διάπλου της Μεσογείου, σύμφωνα με εκτιμήσεις που δημοσιοποίησε ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ).

Στην πραγματικότητα, ένα εκατομμύριο αιτούντες άσυλο, αντιπροσωπεύουν το 0,2% του συνολικού πληθυσμού της ΕΕ, και είναι υπό διαχείριση, εάν η ΕΕ εφαρμόσει κοινή πολιτική ασύλου και διανέμει την ευθύνη για την επεξεργασία των αιτήσεων ασύλου δίκαια μεταξύ των μελών της.

Οι  επιθέσεις στο Παρίσι προκάλεσαν ανησυχία, ότι το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) θα μπορούσε να επωφεληθεί από το χάος για να περάσουν άνθρωποι του (τρομοκράτες/τζιχαντίστες) στην Ευρώπη.

Είναι καιρός η ΕΕ να αναγνωρίσει ότι η κακοδιαχείριση, και η χαοτική πραγματικότητα της πρόσφατης ροής των προσφύγων είναι τόσο πολύ περισσότερο απειλή, από τον «αριθμό» των ιδίων των προσφύγων.

Η απάντηση έγκειται στη δημιουργία εντός ασφαλούς και «μόνιμου» και νόμιμου διαδρόμου για τους πρόσφυγες που να μπορούν να βρουν το δρόμο τους με ασφάλεια προς την Ευρώπη.

Αν στους πρόσφυγες δοθεί η δυνατότητα να υποβάλουν τα αιτήματά τους για άσυλο προς ευρωπαϊκές χώρες, στις χώρες του πρώτου καταφυγίου, όπως η Τουρκία και ο Λίβανος, πολλοί θα ασκήσουν τη δυνατότητα αυτή αντί να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους και τις ζωές των οικογενειών τους σε ετοιμόρροπες βάρκες και δουλέμπορος στη θάλασσα.

Η Γενναιόδωρη επανεγκατάσταση και τα προγράμματα ανθρωπιστικής εισδοχής θα φέρουν την ΕΕ σε καλύτερη θέση για να ζητήσει από άλλες χώρες να αναλάβουν ένα πιο αναλογικό μερίδιο του βάρους και της ευθύνης που τους αναλογεί, παρά τη μέτρια (ή ανύπαρκτη) σε αριθμούς σήμερα συμπεριφορά από χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, Βραζιλία, Ρωσία, και τα κράτη του Κόλπου.

Με το φιλτράρισμα των οικονομικών μεταναστών, η «διαλογή» των προσφύγων θα βοηθήσει να αποδείξει ότι η ροή των ανθρώπων στην Ευρώπη δεν είναι ατελείωτη.

Οι Οικονομικοί μετανάστες θα εξακολουθούν να προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη, όπως πάντα, και η Ευρώπη θα χρειαστεί κάποιους από αυτούς, για την οικονομική μετανάστευση θα είναι πιο δύσκολο εάν οι πρόσφυγες κρύβονται ανάμεσα τους.

Επιπλέον, ενώ ο «αριθμός» των πραγματικών προσφύγων που εγκαταλείπουν της εμπόλεμες ζώνες και την καταπίεση είναι σημαντικός, πολλοί από αυτούς ελπίζουν τελικά να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Η ίδρυση μιας ασφαλούς και νόμιμης διαδρομής για τους αιτούντες άσυλο, μπορεί να είναι μια win-win λύση για όλους, πολλοί αιτούντες άσυλο θα μπορούσαν να βρουν ασφάλεια και χωρίς κίνδυνο για της ζωές τους να περάσουν στην ΕΕ, κατανεμημένοι δίκαια.

Και η ΕΕ θα μπορούσε να επιβεβαιώσει τον καλύτερο έλεγχο πάνω στα σύνορά της, χωρίς να θυσιάζει τις αξίες της.