Η αλήθεια όλα τα νικάει

  Στη βραχύχρονη ως τώρα ζωή μου, μπορώ να πω με σιγουριά, πως γνώρισα πολλά είδη ανθρώπων. Γνώρισα ανθρώπους, που η ομορφιά και η αλήθεια της ψυχής τους με συγκλόνισε, ανθρώπους που μ’ έκαναν να «ερωτευτώ» τον τρόπο σκέψης τους και το μυαλό τους, αλλά και ανθρώπους, που η υποκρισία τους αργά ή γρήγορα μ’ απογοήτευσε και μ’ έκανε να αναρωτηθώ, ποιο συστατικό των ανθρώπων είναι τελικά αυτό που με γοητεύει περισσότερο και ποιο αυτό που πάντα θα κάνει τις προσδοκίες μου για έναν πιο γνήσιο κόσμο να φυλλορροούν.

  Στο μυαλό μου και στην κοσμοθεωρία μου, οι άνθρωποι διακρίνονται σε δύο πολύ βασικές κατηγορίες: τους αληθινούς και ειλικρινείς ανθρώπους από τη μία και τους ψεύτικους και υποκριτές από την άλλη. Ξέρω, πως μπορεί κάποιος στο σημείο αυτό, να με κατηγορήσει για διχοτομικό τρόπο σκέψης, ομολογώ όμως, πως για μένα έτσι διαχωρίζονται οι ανθρώπινοι χαρακτήρες, βάσει αυτού του χαρακτηριστικού.

   Ας αρχίσω με τους αληθινούς ανθρώπους. Οι αληθινοί άνθρωποι διαφέρουν κατά πολύ από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Βλέπεις στα μάτια τους την αλήθεια της ψυχής τους, δεν μπορούν να σου κρυφτούν. Αυτό που νιώθουν, αυτό θα σου δείξουν, αυτό που σκέφτονται, αυτό θα σου πουν. Αδιαμφισβήτητα, οι αληθινοί άνθρωποι δεν είναι πολλοί, κι αυτό γιατί η αλήθεια είναι ένα φορτίο βαρύ που δεν μπορούν όλοι να το σηκώσουν. Το φορτίο αυτό δεν περιλαμβάνει μόνο το θάρρος που χρειάζεται για να πει κανείς την αλήθεια, αλλά και τη δύναμη που απαιτείται, για να αναλάβει κανείς τις συνέπειες της αλήθειας που θα πει. Γιατί η αλήθεια, μπορεί να είναι ευχάριστη και ικανοποιητική, αλλά υπάρχουν φορές που μπορεί να γίνει σκληρή και να προκαλέσει δυσφορία στους αποδέκτες της. Κι εκεί είναι που δημιουργείται η σύγκρουση στο μυαλό των ανθρώπων. Να πουν αυτό που πραγματικά σκέφτονται και αισθάνονται, γνωρίζοντας ότι μπορεί να γίνουν από πολλούς ανεπιθύμητοι ή να το κρατήσουν μέσα τους, προκειμένου να είναι ευχάριστοι και αποδεκτοί από τους άλλους; Εδώ ακριβώς εντοπίζεται η τόλμη των αληθινών ανθρώπων… ξέρουν πολύ καλά ότι ακολουθούν ένα μονοπάτι, που δε θα τους εξασφαλίσει απαραίτητα μια εύκολη πορεία, μια πορεία χωρίς εμπόδια. Γνωρίζουν, όμως, πως η πορεία αυτή σίγουρα θα τους οδηγήσει σ’ έναν υπέροχο προορισμό. Και ποιος είναι ο προορισμός αυτός; Μα φυσικά οι γνήσιες και ανεπιτήδευτες ανθρώπινες σχέσεις, που δυστυχώς στις μέρες μας αποτελούν ένα είδος προς εξαφάνιση. Τί πιο σημαντικό, άραγε, στη ζωή των ανθρώπων από τις υγιείς και αληθινές σχέσεις τους με τους άλλους; Τί πιο σπουδαίο από την ειλικρίνεια, την ευθύτητα και τη φιλαλήθεια; Αυτά δεν είναι τα στοιχεία που κατά βάθος όλοι επιζητούμε από τις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά συνάμα φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε;

   Υπάρχει, όμως, και μία άλλη κατηγορία ανθρώπων, κι αυτοί είναι οι ψεύτικοι άνθρωποι. Ο όρος «ψεύτικος» είναι σίγουρα βαρύς χαρακτηρισμός για έναν άνθρωπο, κι αυτό γιατί όλοι απεχθανόμαστε το ψέμα, την υποκρισία, την επιτήδευση, την ανειλικρίνεια και την προσποίηση. Θα μπορούσαμε, μάλιστα να πούμε, πως είναι κι ένας χαρακτηρισμός αρκετά άδικος, καθώς συνήθως, οι άνθρωποι αυτοί δεν ευθύνονται οι ίδιοι για τη στάση τους, αλλά το υπάρχον σύστημα αξιών, που όχι μόνο συντηρεί το ψέμα και την υποκρισία, αλλά δίνει και την εντύπωση πως αυτά αποτελούν και τους πιο προσαρμοστικούς τρόπους συμπεριφοράς στην κοινωνία των ανθρώπων. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Συμβαίνει πολύ απλά, γιατί σ’ όλους αρέσει να έχουν δίπλα τους ανθρώπους που να τους λένε πάντα αυτά που θέλουν να ακούσουν, ανθρώπους που να μην ταράζουν ποτέ τα ήρεμα νερά τους. Κάπως έτσι συντηρούνται στην κοινωνία μας οι ψεύτικοι άνθρωποι.

   Είναι, όμως, αυτό που πραγματικά επιζητούμε οι άνθρωποι από τους άλλους; Μια υποτιθέμενη αληθοφάνεια; Είμαι σίγουρη πως όχι. Κατά βάθος όλοι διψάμε για αλήθεια και την έχουμε ανάγκη στη ζωή μας όσο τίποτε άλλο. Ξέρουμε πως αυτή είναι η μόνη σωτηρία, ο μόνος απελευθερωτικός δρόμος που θα οδηγήσει στην πραγματική κάθαρση και λύτρωση της ψυχής μας, απλά την φοβόμαστε, μας τρομάζει. Γιατί να δίνουμε προβάδισμα στο «φαίνεσθαι»; Αυτό το «φαίνεσθαι» δεν είναι που μόνο από ψέμα σε ψέμα ξέρει να μας παρασύρει και να μας αποπροσανατολίζει; Ας πολεμήσουμε, λοιπόν, για την αλήθεια στη ζωή μας, ας γίνουμε οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της. Μπορεί στη μάχη αυτή να αποκτήσουμε πολλούς εχθρούς και να πληγωθούμε αβάστακτα, αλλά η αλήθεια θα είναι πάντα εκεί, δίπλα μας, η μεγαλύτερη ασπίδα μας και συνάμα το πιο πολύτιμο λάφυρό μας. Και όπως είπε και ο Πολύβιος, ένας σημαντικός ιστορικός της αρχαιότητας: «Η αλήθεια είναι η πιο ισχυρή Θεά, αυτή που κυβερνάει τους ανθρώπους με τόσο αυταρχική κυριαρχία. Γιατί, αν και πολλοί την πολεμούν και πολλές φορές το ψέμα κρύβεται κάτω απ’ την αληθοφάνεια, αυτή στο τέλος πάντα θριαμβεύει, νικώντας κάθε αντίσταση». Ας κάνουμε, λοιπόν, την αλήθεια στάση ζωής μας, ας της επιτρέψουμε να γίνει η πυξίδα μας, κι αυτή με τη σειρά της ΠΑΝΤΑ αργά ή γρήγορα θα μας αποδεικνύει πως κάναμε το σωστό. Γιατί στην τελική: «Vincit omnia veritas», που σημαίνει πως η αλήθεια όλα τα νικάει!