Εν όψη των εορτών που έρχονται ολοένα και πιο κοντά μας, αναγκαζόμαστε σταδιακά (συνήθως απ’ τα τέλη του Νοέμβρη) να αλλάξουμε διάθεση. Παρά το γεγονός πως πέρασε ένα “δύσκολο” καλοκαίρι για τη χώρα -βλέπε capital control, δημοψήφισμα κλπ.- μόλις μπήκε  ο Δεκέμβριος κληθήκαμε ξανά να φορέσουμε τα γιορτινά μας, να στολίσουμε, να ψωνίσουμε και να χαρούμε.

Μολαταύτα, πόσο λογικό είναι να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια συγκεκριμένη διάθεση επειδή είναι, απλά, Χριστούγεννα; Ως είθισται, την εποχή αυτή οφείλουμε να είμαστε ευγενικοί, να ξοδεύουμε τις αποταμιεύσεις μας σε δώρα για άτομα, που αγαπάμε όμως όλο το χρόνο. Γιατί, λοιπόν, τώρα; Γιατί έτσι;

Αναπολώντας το 2015, πάντα λόγω ημερών, είναι φανερό πως φεύγει από πάνω μας μια κουραστική χρονιά. Το γεγονός πως προσπαθούμε να είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον είναι αναμφίβολα ένα θετικό σημάδι για την ψυχολογία μας. Παρ’ όλα αυτά θέλω να τονίσω ότι η διάθεση αυτή θα μπορούσε να υφίσταται όλο το χρόνο. Πιο συγκεκριμένα, η αισιοδοξία χρειάζεται να γίνει φύση μας καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, κι όχι ένα αναγκαστικό επόμενο μιας θρησκευτικής εορτής. Είναι θεμιτό, δηλαδή, να βιώνουμε τις καταστάσεις οντολογικά και όχι ως εξωτερικοί παρατηρητές, ώστε να υπάρχει ουσία σε κάθε πράξη μας.

Εάν τα δρώμενα που λαμβάνουν χώρα στη ζωή μας αντιμετωπίζονται ψυχολογικά από εμάς με αδιαφορία, τότε δεν ζούμε μέσα στον πραγματικό χρόνο. Όντας ετεροχρονισμένοι χάνουμε σημαντικές στιγμές, ή αγνοούμε συναισθήματα που θα μπορούσαν ανά καταστάσεις να διαμορφώσουν το χαρακτήρα μας.

Καταληκτικά, με αφορμή τις φετινές γιορτές, κι αφού οι περισσότεροι έχουμε ήδη μπει στο “χαρμόσυνο κλίμα” θα ήταν μια εποικοδομητική ευκαιρία για να αλλάξουμε (θετικά!) και την νοοτροπία μας σχετικά με το πώς αντιμετωπίζουμε τη ζωή μας εν γένει.