Χθες βράδυ η Γαλλία κηρύχτηκε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Ύστερα από συντονισμένες επιθέσεις μελών του ISIS στο Παρίσι που οδήγησαν στο θάνατο 100 και πλέον ανθρώπων,η Γαλλία κηρύχτηκε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.

Η κοινή γνώμη εμφανίστηκε ξαφνιασμένη και σοκαρισμένη,ενώ άγνωστα παραμένουν τα ακριβή στοιχεία των δραστών.Τα ακροδεξιά στοιχεία κάθε χώρας,κυρίως της Γαλλίας,άρπαξαν την ευκαιρία.
Προσπάθησαν,και ακόμη προσπαθούν,να υποδείξουν ως υπαίτια συλλήβδην τη μουσουλμανική κοινότητα και να προβάλλουν τον ρατσισμό,την ξενοφοβία και το κλείσιμο των συνόρων (λες και αναφέρονται σε κάποια απλή πόρτα) ως πανάκεια.

Τα social media γρήγορα γέμισαν με αναρίθμητα μηνύματα συμπαράστασης με πολλές θεωρίες για το τι έγινε,πως και γιατί.Θεωρίες που θεωρήθηκαν αυταπόδεικτες και οδήγησαν σε επικρίσεις για την πολιτική στάση και στρατιωτική δράση της Γαλλίας απέναντι στον εμφύλιο της Συρίας

Πιο συγκεκριμένα,η Γαλλία κατηγορείται για την επιθετική στρατηγική που ακολούθησε όσον αφορά τους βομβαρδισμούς στη Συρία,διότι αυτή οδήγησε στην απάντηση-επίθεση από το ισλαμικό κράτος.Η κατηγορία ίσως ευσταθούσε αν είχαν όντως συμβεί έτσι τα γεγονότα,η ροή τους όμως την διαψεύδει πλήρως.
Η αλυσίδα που οδήγησε στα χθεσινοβραδινά τραγικά γεγονότα δεν ξεκινά,όπως διατείνονται οι υποστηρικτές της άνωθεν κατηγορίας,από την στρατιωτική δράση της Γαλλίας στη Συρία,αλλά με την επίθεση των ισλαμιστών στο περιοδικό Charlie Hebdο τον Ιανουάριο (επειδή θεώρησαν ότι προσέβαλε το Ισλάμ),η οποία πρακτικά ανάγκασε τη Γαλλία να “βγει μπροστά” εναντίον του ISIS,εξυπηρετώντας παράλληλα και τα ποικίλης φύσεως συμφέροντα της.

Ταυτόχρονα,συγκρίνονται τα χθεσινά τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι με τα αντίστοιχα στη Μέση Ανατολή,όπως η βομβιστική επίθεση στη Βηρυττό μόλις προχθές.
-Γιατί μόνο τα πρώτα έλαβαν (δυσανάλογη) δημοσιότητα και μηνύματα συμπαράστασης από τη διεθνή κοινότητα;
-Οι νεκροί της Δύσης αξίζουν πιο πολύ ή απλώς ενδιαφερόμαστε υποκριτικά και μόνο όταν κάτι συμβαίνει κοντά μας;

Τα παραπάνω ερωτήματα “πατούν” στον εγωκεντρισμό που κυριαρχεί στις σύγχρονες αστικές κοινωνίες αλλά και στο αμαρτωλό παρελθόν της Ευρώπης,η οποία,επικαλούμενη τον πολιτισμό της, εκμεταλλευόταν μέχρι τα πρόσφατα χρόνια λιγότερα αναπτυγμένα κράτη για να συντηρήσει την υλική ευμάρεια της, μέσω της αποικιοκρατίας. Είναι όμως όντως έτσι;

Όλα είναι σχετικά. Με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να προσεγγιστούν και τα τρομοκρατικά χτυπήματα στη Γαλλία και στη Μέση Ανατολή αντιστοίχως.Οι επιθέσεις στο Παρίσι δεν προκάλεσαν τη θλίψη για το μέγεθος του αριθμού των θυμάτων τους,ούτε διότι επρόκειτο για άμαχο και αθώο πληθυσμό.
Το σοκ προήλθε κυρίως από το περιβάλλον μέσα στο οποίο έδρασαν οι τρομοκράτες,την καρδιά της Ευρώπης: ένα προστατευμένο χώρο που απέχει από πολεμικές ή άλλες συγκρούσεις από τη λήξη του Β’ παγκοσμίου (με μόνη εξαίρεση την έκρυθμη κατάσταση στα Βαλκάνια τη δεκαετία του 1990),όπου το αστικό δημοκρατικό κράτος με πυρήνα την αξία και προστασία του ανθρώπου,κυριαρχεί και δεν έχει απειληθεί ποτέ σημαντικά.
Αντίθετα η Μέση Ανατολή (ανα)φλέγεται τακτικότατα επί 70 χρόνια,με συνεχείς συγκρούσεις μεταξύ Αράβων -και Ισραήλ- (σε πολλές από τις οποίες “έβαλαν το λιθαράκι τους” Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι), ενώ τα ατομικά και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν θα μπορούσαμε να πούμε πως γνώρισαν,στις κληρονομικές δικτατορίες που εγκαθιδρύθηκαν,τα καλύτερα τους χρόνια.
Η ανθρώπινη ζωή ούτε είναι θεμελιώδης αξία,ούτε προστατεύεται σε επαρκή βαθμό.

Επίσης,το πρωτόγνωρο της τραγωδίας επιβεβαιώνει και το γεγονός ότι ο μουσουλμανικός φονταμενταλισμός που προκαλεί όλες αυτές τις τρομοκρατικές επιθέσεις ήταν γνωστός στην Ευρώπη μόνο από την μεταφορά ειδήσεων από τη δράση του στη Μέση Ανατολή,όταν ακόμα ήταν ας το πούμε “τοπικός”.Τώρα που διευρύνεται και η δράση του έγινε γνωστή πιο απτά από την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ήταν βέβαιο πως θα προκαλούσε τρόμο και έκπληξη.

Με την ίδια λογική,η 9/11 που έγινε στην Αμερική προκάλεσε περισσότερο φόβο και έκπληξη και από τα γεγονότα της Παρασκευής όπως και από βομβιστικές επιθέσεις στη Μέση Ανατολή,παρότι βρίσκεται πολύ πιο μακριά από την Ευρώπη σε σχέση με χώρες όπως η Αίγυπτος,η Συρία και η Λιβύη.Είναι όμως ένας χώρος συγγενέστερος του ευρωπαϊκού και οι δύο μεταξύ τους,άρρηκτα συνδεδεμένοι.

Πέρα από την ανάγνωση και υπόθεση των διάφορων κινήτρων που θα οδηγήσουν τις εξελίξεις,δεν απαιτείται να διαθέτει κανείς μαντικές ικανότητες για να καταλάβει πως η χθεσινοβραδινή επίθεση θα προκαλέσει (και) νέα δράση στη Μ.Ανατολή,όχι μόνο από τη Γαλλία αλλά από το σύνολο της διεθνούς κοινότητας που αισθάνεται άμεσα απειλούμενη.
Αν γίνει αυτό θα χρειαστεί να αναμένουμε νέα απάντηση των ισλαμιστών με νέα θύματα που σιγά σιγά θα οδηγήσει σε εικόνα γενικευμένης σύρραξης και φαύλου κύκλου.

Το Ισλαμικό κράτος χθες πέταξε επίσημα το γάντι στην Ευρώπη,και αυτή είναι αναγκασμένη να το σηκώσει.