Βίαιη κοινωνία με νόθους πολίτες

Κατά την δημιουργία ενός νέου κράτους-χώρας όλα εκκινούν απ’ το σύνταγμα που συντάσσεται, δηλαδή ένα νομικό σύστημα “δικαιοσύνης” που επιδιώκει να προλάβει συμπεριφορές και καταστάσεις των πολιτών, ώστε ο νόμος να λειτουργήσει ανάλογα απέναντι τους. Το σύστημα αυτό θεωρείται απαραίτητο για να υπάρχει μια συνοχή, μια “τάξη” στην κοινωνική συμβίωση.

Στην προκειμένη περίπτωση, μιλώντας συγκεκριμένα για την Ελλάδα, παρατηρούμε μια μόνιμη τάση παραβίασης των νόμων του κράτους, όχι τόσο απ’ τους ίδιους τους πολίτες αλλά πολύ περισσότερο απ’ την άρχουσα τάξη. Το γεγονός αυτό ακολουθείτε αναγκαστικά από αισθήματα ματαίωσης και αγανάκτησης των πολιτών της μεσαίας και κατώτερης κοινωνικής τάξης.

Συνολικά, βιώνουμε μια μορφή δομικής βίας μέσα στην κοινωνία, η οποία δυστυχώς θέτει σε κίνδυνο την μορφή ολόκληρης της κοινωνίας εν ειρήνη. Πιο συγκεκριμένα, η συνεχή απογοήτευση που αισθάνονται οι πολίτες σήμερα, μπορεί εν καιρώ να οδηγήσει σε επιθετικές και παραβατικές συμπεριφορές. Είναι λογικό άλλωστε, όταν βλέπεις το ίδιο το κράτος να σε παρεμποδίζει να εξελιχθείς ή ακόμη και να μπορέσεις να αποκτήσεις τους βασικούς πόρους που χρειάζεται κανείς για να ζήσει, ενστικτωδώς να παρεκκλίνεις απ’ τις νόμιμες διαδικασίες. Η επιθετικότητα είναι αντίδραση στην καταπίεση.

Απ’ το 2008 μέχρι σήμερα έχουμε βομβαρδιστεί όχι μόνο από τον φόβο της “κρίσης” αλλά επίσης απ’ τον φόβο ενός μέλλοντος απρόσμενου κι αβέβαιου. Όταν σε μια τόσο επικίνδυνη περίοδο ευδοκιμούν μόνο όσοι λειτουργούν άνομα κι αυταρχικά, πατώντας συνήθως επί πτωμάτων χωρίς την αίσθηση ευθύνης είναι λογικό επακόλουθο κι οι υπόλοιποι πολίτες να θεωρήσουν σωστή μια τέτοια μέθοδο. Αν όχι αυτό, υπάρχει πάλι και ο κίνδυνος εχθρικής συμπεριφοράς ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, κι ένας εμφύλιος σε μια τέτοιο στιγμή θα ήταν το χειρότερο σενάριο.

Συμπερασματικά, θα ήταν θεμιτό να αναζητούμε απ’ την άρχουσα τάξη ένα έννομο περιβάλλον δικαιοσύνης με προοπτικές για το μέλλον. Οι πρόσκαιρες λύσεις έχουν και πρόσκαιρα αποτελέσματα. Αν θέλουμε να ζούμε σε μια αρμονική κοινωνία, σε ένα κράτος πρόνοιας, τα δεσμά της βίας πρέπει να σπάσουν…

Κοινή χρήση:

Αφήστε ένα σχόλιο